Αίτιο: Ustilago maydis
Αυτός ο μύκητας προκαλεί τα πιο θεαματικά συμπτώματα στον αραβόσιτο, τα οποία είναι γνωστά. Μια πολύ συνηθισμένη ασθένεια που σπάνια μπορεί να προκαλέσει ολικές καταστροφές αλλά δεν έχει χαρακτήρα επιδημίας.
Αυτός ο μύκητας ζει μόνο στον αραβόσιτο
Διάδοση και σημαντικότητα:
Αυτός ο γνωστός μύκητας συναντάται όπου καλλιεργείται αραβόσιτος. Ο μύκητας μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη την καλλιέργεια και να προκαλέσει ολοκληρωτική απώλεια της παραγωγής. Το παθογόνο αρέσκεται στις ζεστές και υγρές συνθήκες αλλά συναντάται και στις βόρειες περιοχές.
Συμπτώματα και παρόμοιες ασθένειες:
Το παθογόνο μολύνει όλα τα πράσινα μέρη του φυτού. Τα μολυσμένα μέρη του φυτού παραμορφώνονται. Τα παραμορφωμένα μέρη του φυτού καλύπτονται από μια ασημί μεμβράνη. Αργότερα τα εσωτερικά τμήματα μεταβάλλονται σε σωρούς σπορίων, η μεμβράνη καταστρέφεται και τα σκούρα καστανά-μαύρα σπόρια πέφτουν. Η κορυφή του στάχυ είναι πολύ ευπαθής σ’ αυτή τη μόλυνση.
Δεν υπάρχουν παρόμοιες ασθένειες στην Ευρώπη, οι άλλοι άνθρακες είναι πολύ σπάνιοι.
Κύκλος ασθένειας :
Το παθογόνο διαχειμάζει με τη μορφή σπορίων στον αγρό ή στον σπόρο. Αυτά τα σπόρια είναι ελαφρότερα από το νερό. Τα σπόρια μετά από βροχόπτωση, κινούνται πάνω στην επιφάνεια του νερού και έπειτα αρχίζουν να επωάζουν. Έτσι την πρώτη περίοδο χρειάζεται νερό, την δεύτερη περίοδο χρειάζεται ζέστη. Την εγγενή αναπαραγωγή ακολουθεί η επώαση, αργότερα τα νέα δικαρυωτικά κύτταρα παράγουν νέα κύτταρα, τα σπορίδια. Αυτά τα σπόρια προσβάλλουν το φυτό του αραβόσιτου. Τα σπόρια απαιτούν πληγές και κατά την περίοδο της βλάστησης αρκετό νερό. Αυτός ο ιδιαίτερος συνδυασμός των υγρών και ζεστών περιόδων είναι πολύ σημαντικός για τη μόλυνση. Το παθογόνο απαιτεί την παρουσία πληγών αλλά αυτές μπορεί να είναι μικροσκοπικές. Οι μκρο-πληγές που δημιουργούνται από την ξηρασία είναι επαρκής για το παθογόνο. Ο άνθρακας είναι ένα υποχρεωτικό παράσιτο, ζει μόνο από ζωντανά τμήματα. Μετά τη μόλυνση, ο μύκητας αρχίζει να παράγει πολλά σπόρια, ο κύκλος της μόλυνσης επαναλαμβάνεται αρκετές φορές σε μια βλαστική περίοδο.
Αντιμετώπιση:
Ο άνθρακας είναι μια από τις πιο επικίνδυνες ασθένειες του αραβόσιτου αλλά δεν έχει βρεθεί απόλυτη ανθεκτικότητα απέναντι στον μύκητα. Υπάρχουν πολλά υβρίδια, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο ανθεκτικά, τα οποία είναι γνωστά σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Πληροφορίες σχετικά με την ανθεκτικότητα δημοσιεύονται στους καταλόγους που περιγράφονται οι ποικιλίες κάθε χώρας.
Η αμειψισπορά μπορεί να μειώσει το μολυσματικό υλικό αλλά δε μπορεί να μειώσει τη μόλυνση των φυτών.
Η σωστή καλλιέργεια του εδάφους και η βελτίωση μπορούν να βοηθήσουν καθώς εμποδίσουν τις πληγές από την άμμο στα φυτά. Οι κόκκοι της άμμου μεταφέρονται από τον άνεμο και προκαλούν πληγές στην επιφάνεια του φυτού. Στα αμμώδη εδάφη μετά από ισχυρό άνεμο, συνήθως αυξάνεται η μόλυνση.
Η μόλυνση των νερών φυτών είναι εύκολο να καταπολεμηθεί με τη χρήση επικαλυμμένων σπόρων. Τα χρησιμοποιούμενα μυκητοκτόνα αναφέρονται στον πίνακα για τη φουζαρίωση του στελέχους.
Προσοχή δεν υπάρχουν ουσίες που να ψεκάζονται και να χρησιμοποιούνται ενάντια στον άνθρακα.
